“The Dutch government keeps postponing full PrEP coverage”, writes Antony Oomen of Soa Aids Netherlands and the H-TEAM. “Meanwhile, the Dutch HIV epidemic is unnecessary but [...]
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are as essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are as essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Ideas about early treatment that played a prominent role were mainly connected to the possible positive and negative effects on the physical and mental health of patients. In this context, the chances of experiencing side-effects in the short and long run play a role. Also, the impact of treatment on the patients’ sense of control appears to be an important reason to either start treatment immediately or not. The positive effect of treatment on the further spread of the virus in the Netherlands was seen as an additional advantage.
Both patients and practitioners underlined the importance of having a number of patient-related conditions in place for early treatment. Patients’ willingness and likelihood of adhering to medication over a long period of time was considered an essential condition for being allowed to start treatment (quickly). In this context, patients’ (emotional) stability, in particular, plays a crucial role. That is, both the overall mental condition of patients and the degree to which they are still emotional about the diagnosis. Finally, decision-making about early treatment was largely determined by the degree to which the treatment matched the patients’ identity (such as their personality and cultural background).
During the interviews, the practitioners frequently stated that the major challenge comes from a small group of patients who postpone starting treatment for a very long time. That is why we wanted to investigate the characteristics of this group and their reasons for not wanting to start treatment. During the research, the group of patients who were being seen by healthcare workers but did not want to start treatment appeared to be very small, and they could not be reached or did not want to be interviewed about their reasons for postponing treatment. In addition, we couldn’t discover a clear patient profile (in terms of background and disease characteristics) for this group. Nearly all patients who had stopped visiting healthcare services for their HIV-infection, and were therefore unlikely to be receiving any form of treatment, appeared to be men, and the majority of them had an African background.
The intention was to investigate a group of participants that was as diverse as possible (in terms of gender, age, ethnicity and attitude towards early starting) to give a broad overview of the factors that play a role in the decision-making process of starting treatment early or not.
Their perceptions of the (potential) positive and negative effects of early treatment greatly influence this. The H-TEAM wanted to gain insight into the motivating and demotivating factors in order to develop strategies that enable people living with HIV to make a fast and successful start to their treatment.
So far, about 20 per cent of all general practitioners in Amsterdam have participated in a DTO refresher course. The participants are positive about the courses. The number of DTO refresher courses will increase in the years to come, and we expect improved testing behaviours among general practitioners, due to this programme.
In 2015 and 2016, the HIV testing weeks ran at several locations in Amsterdam: in general practices, at the GGD’s STD polyclinics, in hospitals and at outreach locations. In 2017, another HIV testing week will take place. This time, raising awareness of HIV testing will be the main objective.
We organise so-called Diagnostic Test Meetings (in Dutch Diagnostische Toets Overleggen – DTOs) for general practitioners in Amsterdam. These are refresher courses for groups of general practitioners. Through mirroring techniques, general practitioners take a closer look at their test request behaviour related to HIV and other STDs, and develop a practice improvement plan. General practitioners who have participated in a refresher course are very positive about them. By using the testing request data, the H-TEAM maps trend information. In collaboration with GGD Amsterdam, we are focusing on intensifying partner notifications in cases of (acute) HIV in 2017. We have a stronger focus on testing for, by and in the communities this year. We mainly use a rapid HIV test for this, preferably in combination with other health tests. In 2017, we are actively working on indicator disease testing by medical specialists.
Every year, we organise an HIV testing week. During one week, everyone interested in having an HIV test in Amsterdam can have a free and anonymous test by using a rapid HIV test.
This does not only benefit people’s personal health, but also drastically diminishes transmissions to sexual partners.
Of all people who are diagnosed with HIV, about one third is diagnosed by a general practitioner, one third in an STD polyclinic of a GGD (local Public Health Service), and one third in a hospital. An estimated 50 to 70 per cent of all STD consultations in the Netherlands takes place in a general practice. This means general practitioners play an important role in diagnosing HIV infections in the Netherlands. However, recent studies demonstrate that many opportunities for offering HIV testing have been insufficiently seen and/or used by general practitioners. Patients and social workers still experience many barriers, such as fear, stigmatisation, limited risk assessment and risk perception, and lack of knowledge about new HIV treatment and prevention opportunities. Furthermore, testing in case of indicator diseases is not yet a standard procedure among general practitioners and medical specialists.
De beeld- en besluitvorming rondom vroegbehandeling werden beïnvloed door zowel behandelinggerelateerde factoren, als patiëntgebonden factoren.
Percepties van de vroegbehandeling die een belangrijke rol speelden hadden vooral betrekking op de mogelijke positieve en negatieve effecten op de fysieke en mentale gezondheid van patiënten. De kans op bijwerkingen op de korte en lange termijn spelen hierbij een rol, maar ook de invloed van behandeling op het gevoel van controle onder patiënten blijkt een belangrijke reden om wel of niet direct te starten met behandeling. Dat behandeling ook een positief effect kan hebben op de verdere verspreiding van het virus in Nederland werd als bijkomend voordeel gezien.
Zowel patiënten als behandelaren benadrukken het belang van een aantal patiëntgebonden voorwaarden voor vroegbehandeling. De bereidheid en mogelijkheid van patiënten om het innemen van medicatie ook langdurig vol te houden was een essentiële voorwaarde om (snel) met de behandeling te kunnen starten. Met name (emotionele) stabiliteit van de patiënten speelde hierbij een belangrijke rol; zowel de algehele psychische gesteldheid van de patiënt, als de mate waarin iemand nog emotioneel was over de diagnose. Tenslotte werd de besluitvorming rondom vroegstarten voor een groot deel bepaald door de mate waarin behandeling paste bij de identiteit (bijv. persoonlijkheid en culturele achtergrond) van patiënten.
Tijdens de interviews met behandelaren kwam regelmatig naar voren dat de grootste uitdaging eigenlijk wordt gevormd door een kleine groep patiënten die het starten met behandeling heel lang uitstellen. Wij wilden daarom onderzoeken hoe deze groep er precies uit zag, en wat hun redenen waren om niet met behandeling te willen starten. Tijdens het onderzoek bleek de groep patiënten die nog wel in zorg was, maar niet wilde starten met behandeling heel erg klein te zijn, en niet bereikbaar of bereid om mee te werken aan een interview over hun redenen om behandeling uit te stellen. Ook kon er geen duidelijk patientprofiel (qua achtergrond- en ziektekenmerken) worden gevonden in deze groep. Patiënten die niet meer in zorg waren voor hun hiv, en daarom waarschijnlijk ook niet op behandeling, bleken bijna allemaal mannen en hadden voornamelijk een Afrikaanse achtergrond.
Voor het onderzoek werd bewust gezocht naar een zo gevarieerd mogelijke groep deelnemers (qua geslacht, leeftijd, etniciteit en houding t.o.v. vroeg starten) om een zo breed mogelijk beeld te krijgen van de factoren die meespelen in het besluit om wel of niet vroeg te starten met behandeling.
Het H-TEAM onderzocht hoe hiv-behandelaren en mensen met een chronische hiv-infectie aankijken tegen het snel starten met behandeling bij een hoog CD4-aantal (grote hoeveelheid virusdeeltjes in het bloed). Voor een groot deel wordt dit beïnvloed door de percepties die zij hebben over de (potentiële) positieve en negatieve effecten van vroeg behandelen. Het H-TEAM wilde inzicht krijgen in de bevorderende en belemmerende factoren om zo strategieën te ontwikkelen om mensen met hiv (snel) succesvol te kunnen laten starten met behandeling.
In 2015 en 2016 heeft een hiv-testweek plaatsgevonden, op diverse locaties in Amsterdam; in de huisartspraktijk, bij de GGD-soa-polikliniek, bij ziekenhuizen en op outreach locaties. Ook in 2017 organiseren we een hiv-testweek, waarbij bewustwording ten aanzien van hiv-testen het hoofddoel zal zijn.
Dit zijn nascholingsbijeenkomsten voor huisartsgroepen. Door het aanbieden van spiegelinformatie nemen huisartsen hun aanvraaggedrag rondom soa en hiv onder de loep en maken een praktijkverbeterplan. Huisartsen die een DTO hebben gevolgd zijn erg positief over deze vorm van nascholing. Met de testaanvraag data brengt het H-TEAM trendgegevens in kaart.
In 2017 werken we in samenwerking met GGD Amsterdam aan het intensiveren van partnerwaarschuwing bij (acute) hiv. Dit jaar zetten we meer in op testen voor, door en in de gemeenschap. Hierbij maken we voornamelijk gebruik van een hiv-sneltest, bij voorkeur gecombineerd met andere gezondheidstesten. In 2017 zetten we actief in op het testen op indicatorziekten door specialisten.
We organiseren jaarlijks een hiv-testweek. Gedurende een week is het voor iedereen in Amsterdam die geïnteresseerd is in een hiv-test, het mogelijk zich gratis en anoniem te laten testen met behulp van een hiv-sneltest
Dit levert niet alleen gezondheidswinst op voor het individu, maar vermindert ook drastisch de transmissie naar seksuele partners.
Van alle hiv-diagnoses wordt ongeveer een derde in de huisartspraktijk gediagnosticeerd, een derde bij de GGD-soa-polikliniek en nog eens een derde in ziekenhuizen. Van alle soa-consulten in Nederland vindt naar schatting 50-70% plaats in de huisartspraktijk. Huisartsen spelen dus een belangrijke rol als het gaat om het diagnosticeren van hiv-infecties in Nederland.
Echter uit recente studies blijkt dat vele momenten waarop een hiv-test aangeboden had kunnen worden, door huisartsen onvoldoende worden gezien en/of benut. Er zijn nog talrijke barrières bij patiënten én hulpverleners, zoals angst, stigma, beperkte risicoschatting/risicoperceptie en onwetendheid over de nieuwe mogelijkheden in behandeling en preventie van hiv. Ook testen bij ‘indicatorziekten’ is nog niet standaard bij zowel huisartsen als specialisten.
